Kobiety Sukcesu Warmii i Mazur 2023

Mirosława Duńczyk – pielęgniarka i menadżerka w obszarze ochrony zdrowia, dyrektor Ponadlokalnego Centrum Rehabilitacyjno-Edukacyjnego dla Dzieci Niepełnosprawnych w Szczytnie, założycielka Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej AURA.

Mirosława Duńczyk stworzyła i zarządza Niepublicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej AURA, w ramach którego prowadzi indywidualną działalność medyczną (finansowaną z NFZ) skierowaną do osób długotrwale unieruchomionych i obłożnie chorych w domu. Obecnie  w czterech filiach zakładu tj. w Szczytnie, Ostródzie, Iławie i Olsztynie zatrudnia 33 pielęgniarki. Obejmują opieką ok. 100 osób rocznie.

Jak wspomina Mirosława Duńczyk, o wyborze studiów i zawodu pielęgniarki zadecydował zapewne fakt, że jej dziadek był chory na alzheimera i wymagał troskliwej opieki. Chęć niesienia pomocy chorym dzieciom, ale i dorosłym oraz im rodzinom, którym choroba bliskiej osoby dezorganizuje wcześniejsze życie, było napędem dla pani Mirosławy do angażowania się w przedsięwzięcia mające na celu zmierzenie się z tym problemem.

Zaczynała po studiach w 1979 r.  od pracy pielęgniarki w oddziale chirurgii Szpitala Powiatowego w Szczytnie. Od 1985 pracowała jako kierownik działu statystyki medycznej tamtejszego szpitala.

Pani Mirosława z roli pielęgniarki szybko przeszła do roli menadżera służby zdrowia. Skończyła studia w zakresie Edukacji i Promocji Zdrowia w WSP w Bydgoszczy i  podyplomowe Master of Health Administration w W-wie oraz Zarządzanie Oświatą.

W 2000 roku wystartowała w konkursie na dyrektora Ponadlokalnego Centrum Rehabilitacyjnego-Edukacyjnego dla Dzieci Niepełnosprawnych w Szczytnie i wygrała go.

Większość pacjentów w takim ośrodku to dzieci z porażeniem mózgowym i autyzmem. Do rozwinięcia działalności potrzebowała wsparcia innych. Wkrótce (2002) założyła Stowarzyszenie Na Rzecz Pomocy Dzieciom i Młodzieży Niepełnosprawnej i Osób Pokrzywdzonych w Wyniku Wypadków Komunikacyjnych „Promyk”, które ściśle współpracuje z tymi placówkami.

Dla podopiecznych zostało utworzone przedszkole, szkoła podstawowa, przez jakiś czas działało również liceum.

Z czasem opieką pielęgniarską za sprawą pani Mirosławy objęta została też grupa osób dorosłych, wśród których większość stanowią chorzy na alzheimera. W roku  2006 pani Mirosława założyła NZOZ AURA, by objąć opieką pielęgniarską długotrwale unieruchomionych i obłożnie chorych w domu.

Potrzeby w tym zakresie są ogromne, dlatego uruchomiono 3 filie AURY: Olsztyn, Ostróda i Iława. Łącznie pani Mirosława kieruje czterema placówkami.

W roku 2004 odpowiadając na zapotrzebowanie społeczne w drodze konkursu podpisała umowę z NFZ na prowadzenie ambulatoryjnej działalności rehabilitacyjnej otwartej dla osób z miasta i powiatu szczycieńskiego. Obecnie prowadzi największy zakład rehabilitacyjny w całym powiecie.

Początkowo główne obszary działalności skoncentrowane były na prowadzeniu Centrum Rehabilitacyjno-Edukacyjnego oraz Niepublicznej Podstawowej Szkoły Specjalnej.

Równolegle postępujący rozwój jednostek organizacyjnych i samego stowarzyszenia był wynikiem realizacji wielu przedsięwzięć własnych oraz finansowanych ze środków m.in. Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych, Fundacji im. Stefana Batorego, Rządowego Programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich i innych. Akcesja Polski do Unii Europejskiej stała się kolejnym czynnikiem otwierającym nowe możliwości. Stowarzyszenie zrealizowało dwa dwuletnie projekty pn. Centrum Aktywności Zawodowej i Społecznej, w ramach których otoczono daleko idącą opieką osoby zagrożone wykluczeniem społecznym, zwłaszcza wskutek bezrobocia i niepełnosprawności. Jednak dysponowanie wysoko wykwalifikowaną kadrą, nawet przy wsparciu wolontariuszy i sponsorów, okazało się w pewnym momencie niewystarczające do dalszego rozwoju. Warunki lokalowe i sprzętowe okazały się zbyt małe do zaspokojenia rosnących potrzeb dzieci i młodzieży niepełnosprawnej, a także osób wymagających rehabilitacji po wypadkach i chorobach.

W 2011 r. Stowarzyszenie przystąpiło do realizacji projektu pn. Rozbudowa i wyposażenie Centrum Rehabilitacyjno-Edukacyjnego w Szczytnie, a finansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Warmia Mazury 2007-2013. Zrealizowana inwestycja to nowe skrzydło budynku, gdzie w jego części na parterze, funkcjonują nowocześnie wyposażone działy rehabilitacji obejmujące: fizykoterapię, hydroterapię, kinezyterapię i gabinety masażu. Piętro nowego budynku i jego stara, ale odnowiona część, stanowią bazę Szkoły Podstawowej, Poradni Logopedycznej i powstałego w 2012 r. Niepublicznego Przedszkola Specjalnego „Kraina Promyka”. Prowadzone w nich zajęcia specjalistyczne i rehabilitacyjne stanowią dużą szansę dla wielu dzieci na uzyskanie maksymalnej sprawności i samodzielności. Skorzystali też z programu  ogłoszonego przez EFRR w ramach RPO Warmia i Mazury: wykorzystywanie odnawialnych źródeł energii – zakup i montaż kolektorów słonecznych.

W 2012 r. Stowarzyszenie „Promyk” zostało uhonorowane statuetką „Godni Naśladowania” w kategorii na najlepszy produkt ekonomii społecznej. Wyróżnienie przyznawane jest w ramach konkursu ogłaszanego corocznie przez Radę Organizacji Pozarządowych Województwa Warmińsko-Mazurskiego pod patronatem Marszałka Województwa. W roku 2013 otrzymało nagrodę Kapituły  JURANDA .

Programy na Rzecz Osób Niepełnosprawnych, wykluczonych społecznie i starszych prowadzone są na bieżąco.

W roku 2023 Mirosława Duńczyk powołała do życia Niepubliczną Szkołę Specjalną – obecnie jest to Zespół Placówek Specjalnych obejmujący szkołę i przedszkole specjalne. Ogółem 40 dzieci.

Krystyna Abramczyk Puzio – rekordzistka w podnoszeniu ciężarów

Ma 58 lat, jest asystentką stomatologiczną, od ośmiu lat, po pracy wyciska siódme poty na siłowni. Podnosi ciężary, jest rekordzistką Polski, Europy i świata. Mimo że ma sukcesy na tym polu, to na zawody musi jeździć za własne pieniądze.

Do tej pory uznane rekordy świata ma w czterech federacjach: XPC, WUAP, GPC i WPA. W martwym ciągu podniosła 170 kg, na ławeczce wycisnęła 75 kg, natomiast rekord w przysiadzie ze sztangą wyniósł 170 kg.

Wszystko zaczęło się, gdy po raz pierwszy zaprowadziła syna na siłownię. Nudziła się czekając na niego i postanowiła samej zacząć się ruszać. Złapała sztangę i zaczęła ją podnosić. Zaczęła systematycznie uczęszczać na siłownię. Po dwóch miesiącach odbyły się klubowe zawody. Postanowiła spróbować. Była najstarszą uczestniczką i jedyną kobietą. Wzięła udział  w mistrzostwach województwa warmińsko-mazurskiego w podnoszeniu ciężarów. Wystartowała  razem z 15-letnim  synem, oboje zdobywając złote medale. Syn zrezygnował z ciężarów na rzecz innych sportów.

Po pół roku treningów pani Krystyna w swoje 51. urodziny pojechała na Mistrzostwa Polski Masters w podnoszeniu ciężarów. Przywiozła stamtąd trzy złote medale – za rwanie i podrzut oraz dwubój olimpijski. Tak zaczęła się jej przygoda z zawodami i rekordami. Za namową trenera częściej zaczęła startować w trójboju siłowym, który nie jest tak forsowny dla organizmu. Jest więcej zawodów, w których mogą startować mastersi.

Aby zmniejszyć koszty, stara się wracać do Olsztyna od razu po konkursie. Starają się też wybierać takie konkursy, na które ich stać, czyli jak najbliżej. Zarabia najniższą krajową, więc musi wielu rzeczy się wyrzec. Od kilku lat dostaje nagrodę od marszałka województwa, dlatego może opłacić sobie chociaż jedne zawody.

Były medale, ale i rekordy. Najpierw Polski, później Europy i świata. Mimo że jest najstarszą uczestniczką zawodów w Polsce, to nie ma konkurencji w swojej kategorii.

Trenuje trzy razy w tygodniu po trzy godziny. Jest inspiracją dla wielu kobiet, w tym instruktorek fitnessu. Systematycznie publikuje filmiki i zdjęcia z treningów. Pisze o swoich planach na profilu FB „Krystyna Ciężarówka”. Lubi ćwiczyć, bo widzi efekty. Zrobiła także kurs instruktora, a później Sędziego Podnoszenia Ciężarów. Uważa, że ćwiczenie w tym wieku ma wiele zalet. Nie marnuje czasu leżąc czy oglądając telewizję.. Planuje kolejne zawody, marząc o sponsorze.

Pani Krystyna sama się przekonała, że systematyczne i rzetelne ćwiczenia szybko przynoszą efekty. Oprócz wyników jest wiele korzyści zdrowotnych. Dawne bóle odeszły w zapomnienie, bo kości obudowały się tkanką mięśniową. Dzięki temu lepiej się czuje. Jak sama przyznaje, chciałaby trenować i jeździć na zawody jak najdłużej i kiedyś wystartować w kategorii wiekowej 75, a może szerszej.

Anna Bałdyga – twórczyni ludowa, prezeska Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Stowarzyszenia Twórców Ludowych

Pani Anna Bałdyga to rodowita Kurpianka, urodzona we wsi Piątkowizna koło Łysego na Kurpiach Zielonych, od połowy lat osiemdziesiątych mieszkająca we wsi Mazuchówka w Gminie Wydminy. To znana w regionie i kraju twórczyni ludowa, propagująca szczególnie wśród młodzieży tradycje i kulturę ludową.

Jest laureatką najbardziej prestiżowej polskiej nagrody w dziedzinie twórczości ludowej, przyznawanej za całokształt działalności w tej dziedzinie – Nagrody im. Oskara Kolberga;

Prywatnie żona i mama 10 dzieci!, które zaraziła miłością do muzyki i sztuki ludowej

Pani Anna jest wszechstronną twórczynią ludową: śpiewaczką, tkaczką, wykonawczynią bukietów bibułowych, pająków, palm, pisanek – kontynuującą tradycje kurpiowskie, zarazem sięgającą do wzorów sztuki ludowej Mazur, Podlasia, Suwalszczyzny i Wileńszczyzny. Pani Anna nauczyła się tkać w dzieciństwie w domu rodzinnym na Kurpiach. Do tego zajęcia powróciła w latach dziewięćdziesiątych. Od 2005 roku prowadzi we wsi Mazuchówka pracownię tkacką i warsztaty plastyki obrzędowej i dekoracyjnej. Wykonuje tkaniny na krosnach, stosując bogactwo technik i wzorów: kurpiowskich oraz typowych dla grup etnograficznych osiadłych na Warmii i Mazurach, wywodzących się z terenów pogranicznych. Wykorzystując wiedzę o zabytkach rękodzieła tkackiego, zachowanych w zbiorach muzealnych oraz literaturę etnograficzną na temat tych wyrobów, rekonstruuje tkactwo mazurskie.

Anna Bałdyga z wielkim zaangażowaniem dba o to, by przekazywać swoją wiedzę i doświadczenie młodszym pokoleniom, o czym świadczy liczne grono uczennic w pracowni tkackiej w Mazuchówce. Prowadzi tam zajęcia z plastyki dekoracyjnej i obrzędowej. Dzieci i dorośli uczą się od niej wykonywania kwiatów z papieru i bibułki, palm wielkanocnych i wycinanek, ozdób choinkowych według tradycyjnych wzorów. Od kilku lat prowadzi kursy tkactwa w Łucznicy, Czaplinku, w Olsztynie, Olsztynku, Węgorzewie. Prowadzone przez Panią Anię  kursy rękodzielnicze za granicą w Zlatej Horze w Czechach i w Kiejdanach na Litwie pokazują, jak ważne jest dla niej krzewienie polskiej tradycji i kultury w innych krajach.

Godnym podziwu jest to, że Pani Anna potrafiła pogodzić realizację pasji, rozwój zawodowy i osobisty z wychowaniem dziesięciorga dzieci. Nie udałoby jej się to bez wątpienia bez wsparcia męża. Na dużą uwagę zasługuje fakt, że Państwo Bałdygowie wychowali liczną gromadkę dzieci, które również są kontynuatorami ludowych tradycji kurpiowskich, śpiewu, muzyki instrumentalnej, wytwórczości rękodzielniczej i sztuki ludowej. Dom Anny i Stanisława stał się ośrodkiem folkloru i tradycyjnych umiejętności artystycznych.

Kolejne pokolenie rodziny kultywuje tradycje kurpiowskie, czego szczególnym wyrazem jest przywiązanie do regionalnych strojów kurpiowskich oraz działalność muzyczna rodzinnego zespołu. Jego początki sięgają roku 1984 i powstania zespołu „Piętkowiacy”. Następnie od roku 1992 rozpoczęły się występy rodzinnej kapeli w składzie: Stanisław Bałdyga – harmonia pedałowa, Władysław Śmigiel – bębenek, Anna Bałdyga – śpiew. W 1996 roku do składu dołączyły także dzieci z tańcami i śpiewem. Zespół Bałdygów występował na Festiwalu w Kazimierzu w 2006 i 2011 roku zdobywając wyróżnienia.

Potwierdzeniem wszechstronnej działalności nie tylko artystycznej, ale i edukatorskiej oraz społecznej są liczne nagrody i wyróżnienia:

• 1999 – Anna i Stanisław Bałdygowie w konkursie „Lata z radiem” i tygodnika „Tina” zostali wybrani Super Parą Roku.
• od 2004 Pani Anna jest członkinią Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Obecnie pełni funkcję Prezesa Oddziału Warmińsko-Mazurskiego STL.
• 2009 – Anna Bałdyga była jedną z bohaterek projektu Ostatni mistrzowie kultury ludowej realizowanego przez Centrum Kultury i Współpracy Międzynarodowej „Światowid” w Elblągu.
• 2011 – Anna Bałdyga była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie upowszechniania kultury ludowej. Zrealizowała program nauczania tradycyjnego tkactwa na terenie gminy Wydminy.
• 2017 – otrzymała Nagrodę im. Oskara Kolberga. To nagroda przyznawana w Polsce od 1974 roku za szczególne zasługi i działania na rzecz kultury ludowej. Nazwa powstała na cześć polskiego etnografa Oskara Kolberga.

Magdalena Fuk  – Prezeska Zarządu Fundacji Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich

Magdalena Fuk od lat jest zaangażowana w działaniach na rzecz ochrony środowiska, czystości wód i powietrza w regionie. Z wykształcenia politolożka, ukończyła studia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jest doświadczonym samorządowcem  – 20 lat pracy w samorządzie.

Prywatnie – giżycczanka od urodzenia, mężatka od  18 lat, mama trójki wspaniałych dzieci: Janka (lat 17), Franciszka  lat 12) i Hani (lat 10). Bardzo lubi podróżować po Europie, ale najbardziej kocha nasze piękne Mazury, gdzie zdecydowała się powrócić po studiach z Wielkopolski i założyć rodzinę.

W 2003 roku rozpoczęła pracę  w samorządzie gminnym w Giżycku jako specjalistka ds. funduszy europejskich.

Przez 20 lat przygotowała ok. 70 projektów zarówno dla samorządów jak i dla przedsiębiorców, w tym w tematyce ekonomia wody oraz drewno i meblarstwo (autorka i pomysłodawczyni wielu projektu w tym: „Budowa portu Ekomarina w Giżycku”; „Planowanie miejskiego obszaru funkcjonalnego na terenie Krainy Wielkich Jezior Mazurskich”; „Rozbudowa budynku administracyjno-sanitarnego w Ekomarinie o funkcje edukacyjno-szkoleniowe wraz z zakupem wyposażenia”)

Swoją wiedzą dzieliła się na różnego rodzaju szkoleniach jako szkoleniowiec oraz wykładowca na studiach podyplomowych z tematyki przygotowywania projektów na Wojskowej Akademii Technicznej.

W giżyckim samorządzie spędziła 14 lat, potem podejmując się pracy jako zastępca wójta w Gminie Ełk, gdzie odpowiadała za realizację inwestycji oraz koordynowanie projektów unijnych.

W grudniu 2018 r. została wybrana na Prezesa Zarządu Fundacji Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich. Jako Prezeska przygotowała w 2019 roku IV aktualizację Masterplanu dla Wielkich Jezior Mazurskich na lata 2021-2027 – dokumentu programowego w zakresie gospodarki wodno-ściekowej. To w tym dokumencie opisano szeroko problem zrzutu nieczystości z jachtów do jezior, problem wymagający pilnego rozwiązania.

Pani Prezes jest również autorką różnych miękkich projektów, które mają na celu wzrost świadomości ekologicznej, zarówno wśród mieszkańców jak i turystów. Jako odpowiedź na ten problem Fundacja wspólnie z Uniwersytetem Warszawskim przygotowała projekt „LAKES CONNECT” , który uzyskał dofinansowanie programu Interreg Baltic Sea Region. Celem projektu jest stworzenie międzynarodowej sieci jednostek zainteresowanych rozwiązaniami ograniczającymi wpływ turystyki na jakość wód śródlądowych. Planowane jest nawiązanie współpracy z przedstawicielami nauki, organizacjami pozarządowymi, społecznością lokalną, a także z władzami lokalnymi w poszczególnych krajach. Dzięki tak szerokim kontaktom, wiedza i działania różnych instytucji będą się uzupełniały, a efekty jakie zostaną osiągnięte będą trwałe. Opracowane wyniki będą miały na celu zdefiniowanie problemów, a także poszukiwanie rozwiązań zapobiegających i zmniejszających zanieczyszczenie wód w miejscach turystycznych. Wczesne określenie problemu oraz stworzenie strategii dot. pojawiających się zagrożeń w jeziorach, może wpłynąć na poprawę jakości oraz zapobieganie emisji szkodliwych substancji do wody.

Magdalena Fuk stworzyła z ponad trzydziestoletniej Fundacji instytucję wspierającą różnego rodzaju podmioty (samorządy, szpitale, przedsiębiorców) zarówno w zakresie problemów w prowadzonych projektach jak i pozyskiwaniu nowych dotacji. Wykorzystując swoje  doświadczenie pomaga firmom, szpitalom oraz samorządom w nawiązaniu partnerstw polsko – litewskich czy polsko-norweskich.

Od 2021 r. uczestniczy jako doradca w powstawaniu Lokalnych partnerstw ds. wody mających na celu rozwiązanie problemów w zakresie gospodarki wodnej w regionie.

Jej motto życiowe mówi, że wszystko zależy od nas samych, dlatego „Nie ma rzeczy niemożliwych, są tylko trudne do wykonania” (cyt. Aleksander Wielki)

Wanda Fuks – jedyna modystka w Olsztynie

Pani Wanda, choć od dawna mogłaby być na emeryturze, nadal prowadzi jedyną w Olsztynie pracownię modystyczną. Otworzyła ją w 1965 roku. Przez ten czas zrobiła tysiące kapeluszy, beretów i kaszkietów. Sama je projektuje oraz szyje i nie narzeka na brak klientów.

O zawodzie modystki marzyła od dziecka. Przez lata prowadzenia pracowni zyskała stałe grono klientów. Swoje wyroby nadal szyje i sprzedaje w pracowni sama. To właśnie pasja powoduje, że jej nakrycia głowy dla pań i panów nadążają za duchem mody i wymaganiami klientów.

Pani Wanda Fuks nie myśli o przejściu na emeryturę i nadal jest aktywna zawodowo. Od 58 lat wciąż z powodzeniem prowadzi swój biznes, wykonując usługi zaliczające się do wymierających zawodów. Jest przy tym pełna pasji, zaangażowania i empatii.

Fot. Zbigniew Woźniak/Gazeta Olsztyńska

Kamila Guzewicz – animatorka w Ośrodku Wsparcia Ekonomii Społecznej w Ełku prowadzonym przez Stowarzyszenie Adelfi.

Sama o sobie mówi, że jest aktywistką miejsko- wiejską. Pracuje przede wszystkim w środowiskach wiejskich, towarzysząc głównie kobietom w rozwijaniu lokalnej społeczności. Pomaga w ramach OWES rozkręcać pierwsze inicjatywy mające na celu zarobek i aktywizację oraz wspiera rozwój lokalnych grup. W mieście założyła Koło Gospodyń Miejskich, by wspierać kreatywne dziewczyny z miasta.

Jest pomysłodawczynią i współtwórczynią Inicjatywy Łącznik – kooperatywy spożywczej rolników i lokalnych wytwórców żywności, która łączy wieś z miastem. Od niedawna jest to rodzaj internetowej platformy, na której mieszkańcy mogą kupować żywność bezpośrednio od producentów. Platforma powstała dzięki zbiórce fundraisingowej, środki pochodziły od jej użytkownicy. Raz w roku Inicjatywa Łącznik wraz z OWES organizuje Targi EKOnomii Społecznej. Podczas takich spotkań można poznać rolników oraz wytwórców żywności i kupić ich wyroby. Przy tej okazji organizowane są też różnego rodzaju warsztaty i wykłady na temat zdrowia i jedzenia. Inicjatywa Łącznik organizuje również spotkania z rolnikami, którzy opowiadają o swojej pasji i pracy.

Kolejną drogą, którą podąża Kamila jest muzyka tradycyjna. Śpiewem tradycyjnym zajmuje się od ponad 10 lat. Poprzez pracę z Mistrzami Tradycji – śpiewakami ludowymi, którzy przekazują młodszym pokoleniom swój dorobek artystyczny –  przekazuje  tradycje i kulturę lokalną. Organizuje warsztaty i spotkania śpiewacze, potańcówki z muzyką tradycyjną. Towarzyszy Zespołowi Stradunianki w ich rozwoju artystycznym, organizując z zespołem śpiewy majowe, postne czy koncerty kolęd. W roku 2022 we współpracy z Domem Kultury Gminy Ełk zorganizowała Pierwszy Przegląd Pieśni Żałobnych, który ma być imprezą cykliczną. Kamila jest dwukrotną stypendystką Prezydenta Miasta Ełku w kategorii kultura – śpiew. Bierze również udział w licznych projektach muzycznych i performensach społecznych, w których używa śpiewu jako narzędzia pracy i przekazu.

Kamila Guzewicz w swojej działalności zawodowej i społecznej łączy pokolenia i kultywuje dawne tradycje regionu.

Anna Kamińska – założyła i prowadzi Ośrodek Okresowej Rehabilitacji Zwierząt „Jelonki” w Nowym Monasterzysku pod Elblągiem

Od 2013 roku niesie pomoc zwierzętom dzikim, chorym i po wypadkach. Pozostawione w swoim naturalnym środowisku nie mają szans na powrót do zdrowia i na przeżycie.

Ma bogate doświadczenie w opiece nad dzikimi zwierzętami – ptakami i ssakami. Zdobyła je pracując jako wolontariusz w Ośrodku Rehabilitacji Zwierząt Chronionych w Jerzwałdzie i w Schronisku w Elblągu. Sama też od lat opiekowała się rannymi zwierzętami. Wielu jej podopiecznych po wyleczeniu wróciło do swojego naturalnego środowiska.

„Ludzie, którzy znajdują chore zwierzę i chcą pomóc, często nie maja się do kogo zwrócić. Opiekujemy się sarnami po wypadkach drogowych, ptakami z uszkodzonymi skrzydłami, lisami uratowanymi przed śmiercią z hodowli. Przyjmujemy młode kuny i zające, których matki zabiły maszyny rolnicze. Schronienie znalazło u nas kilka zwierząt gospodarskich, którym nie mieliśmy serca nie pomóc.”

Pod dachem Ani przebywają również psy i koty bo Jelonki to nie tylko dzikie zwierzęta – staramy się pomóc wszystkim bez wyjątków.

W ośrodku  zwierzęta mają dużo miejsca, teren zbliżony do naturalnego, czyli las, przez który płynie woda Zwierzęta mają tu ciszę i spokój. Nie mamy sąsiadów ani okolicznych gapiów.
W ośrodku przebywa ok. 90 zwierząt. Anna Kamińska pamięta imiona wszystkich.

Renata Marks-Bielska – dr hab., UWM w Olsztynie, Wydział Nauk Ekonomicznych

Prof. Marks-Bielska to nie tylko ceniony naukowiec, lecz także osoba mocno zaangażowana na rzecz społeczności lokalnych, zarówno tych blisko stolicy regionu, ale przede wszystkim zlokalizowanych peryferyjnie. Współpracuje z Fundacją Edukacyjną Promyk Energii w Nowym Mieście Lubawskim.

Przełamuje stereotypy, udowadniając, że mała, wiejska gmina, której włodarz racjonalnie gospodaruje zasobami, pozyskuje środki zewnętrzne, może stać się liderem rozwoju. Z sukcesem łączy aspekty teoretyczne – wyniki prowadzonych badań naukowych z praktyką gospodarczą.

Cenią ją przedsiębiorcy, z którymi chętnie współpracuje (m.in.: JanPol Technologie, Expom, Irwega, Altit). Wielu z nich dało się  przekonać, że rozwój działalności gospodarczej opartej na innowacyjnych metodach wymaga ścisłej wielostronnej współpracy. Integruje naukowców z biznesmenami i przedstawicielami instytucji otoczenia biznesu, w tym z samorządowcami. Wierzy, że wzajemne zrozumienie w sprawach gospodarczych i społecznych jest możliwe.

Taki mariaż przynosi już pożądane efekty. Zorganizowała wiele konferencji naukowo-praktycznych (zarówno na terenie Uniwersytetu, jak i firm, w gminach, m.in.: Przedsiębiorczość gospodarcza a rozwój lokalny; Samorząd lokalny a przedsiębiorcy – potencjał współzależności; Samorząd i rozwój lokalny w XXI w. – doświadczenia i perspektywy; Gospodarka – społeczeństwo – nauka – potencjał współzależności; Kongresy energetyczne), które były forum wymiany myśli naukowców i praktyków, okazją do pokazania osiągnięć samorządów i lokalnej przedsiębiorczości, zaprezentowania oferty instytucji otoczenia biznesu, pozyskania partnerów do współpracy, konfrontacji opinii, postulatów i rekomendacji dotyczących ważnych zagadnień rozwoju społeczno-gospodarczego w dialogu prowadzonym przez naukowców i przedstawicieli praktyki gospodarczej.

Wypracowane z samorządowcami i przedsiębiorcami efekty są podstawą do współautorskich publikacji naukowych i popularno-naukowych. Często stanowią dobre praktyki, z których korzystają inni. Ułatwiają samorządom prowadzenie polityki społeczno-gospodarczej, kreowanie zarówno pożądanego klimatu inwestycyjnego, jak i społecznego (np. kreowanie lokalnej polityki oświatowej i mieszkaniowej), ułatwiającego codzienne funkcjonowanie społeczności lokalnej, co skutkuje poprawą jakości życia i zmniejszeniem depopulacji.

W tych wszystkich działaniach szczególną uwagę zwraca na zrównoważony rozwój na każdym poziomie od globalnego, przez regionalny, lokalny, do indywidualnego. Parafrazując słowa Ernsta Haeckela, podkreśla, że człowiek chce żyć w dobrze rządzonej społeczności i być szczęśliwym. Dlatego też każdy z nas powinien dążyć nie tylko do szczęścia własnego, lecz także do szczęścia innych, którzy wchodzą w skład społeczności, do której przynależymy… Realizowanie celów zrównoważonego rozwoju może nam tylko w tym pomóc. Działając wspólnie, umiejętnie wykorzystując bogactwo zasobów, które posiadamy, pozyskując nowe – mamy wielką szansę jako region – stać się liderem zrównoważonego rozwoju.

Prof. dr hab. Renata Marks-Bielska 23.01.2023 r. postanowieniem prezydenta RP uzyskała tytuł profesora nauk społecznych i co nie jest powszechne wśród kobiet w nauce, w reprezentowanej przez Nią dyscyplinie naukowej, udało Jej się tego dokonać w wieku 47 lat. Obecnie jest jedynym profesorem tytularnym w dyscyplinie ekonomia i finanse na UWM w Olsztynie. Ostatnio tytuł ten na Wydziale Nauk Ekonomicznych, gdzie pracuje, uzyskał mężczyzna w 2002 r., a kobieta w 2001.

Zainteresowania naukowo-badawcze Prof. Marks-Bielskiej koncentrują się na problematyce polityki gospodarczej i społecznej, a w szczególności dotyczą: rozwoju regionalnego i lokalnego, rozwoju obszarów wiejskich, przekształceń strukturalnych w rolnictwie, rynku ziemi rolniczej, przedsiębiorczości gospodarczej i ekologicznych aspektów gospodarowania.

Jest autorką i współautorką znaczącego dorobku, na który składa się ponad 300 publikacji. Aktywnie rozwija naukową współpracę międzynarodową przez uczestnictwo w konferencjach i stażach naukowych w renomowanych ośrodkach zagranicznych i krajowych, publikacje w cenionych wydawnictwach.

Od 2019 r. pełni funkcję zastępcy przewodniczącej dyscypliny ekonomia i finanse na Wydziale Nauk Ekonomicznych UWM w Olsztynie. Jest członkinią Wojewódzkiej Rady Rynku Pracy, Zespołu ds. opracowania wojewódzkiego programu rozwoju ekonomii społecznej, kilku naukowych stowarzyszeń międzynarodowych i krajowych.

Wyniki prac naukowo-badawczych upowszechnia w praktyce. Bardzo ceni sobie wykorzystywanie wyników badań naukowych na rzecz społeczeństwa i gospodarki. Szczególnie jest to realizowane we współpracy z przedsiębiorcami i samorządowcami z regionu. Ten rodzaj działalności został uhonorowany przez Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego już w 2011 r., kiedy to wraz z zespołem pracowników z Katedry Polityki Gospodarczej i Regionalnej, Profesor uzyskała nagrodę naukową za opracowanie naukowych podstaw dotyczących wykorzystania dopłat unijnych w celu poprawy gospodarki ziemią uprawną, wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstw regionu i wykorzystania kapitału zagranicznego, co w ocenie kapituły ma praktyczne znaczenie w rozwoju społeczno-gospodarczym naszego regionu.

Stypendystka Ministra Edukacji Narodowej. Za działalność naukową, dydaktyczną oraz organizacyjną była wielokrotnie wyróżniana nagrodami Rektora UWM w Olsztynie.

Angażuje się w prace na rzecz zrównoważonego rozwoju. Rozwija edukację ekologiczną w regionie, współpracując z Fundacją Promyk Energii, współorganizuje zajęcia dla uczniów i studentów, m.in. z problematyki dotyczącej odnawialnych źródeł energii z wykorzystaniem opatentowanej, mobilnej platformy OZE.

Jest członkinią Rady Programowej Principles for Responsible Management Education – wspierana przez ONZ inicjatywa mająca na celu podniesienie rangi zrównoważonego rozwoju w szkołach na całym świecie oraz wyposażenie studentów biznesu w umiejętności i kompetencje, które pomogą im we wprowadzaniu zmian w kierunku zrównoważonego rozwoju. Jest też członkinią Zespołu ds. realizacji celów zrównoważonego rozwoju – Green Team, działającego na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie.

Beata Sokołowska – pierwsza kobieta burmistrz w historii gminy Biała Piska

Opinia Koła Gospodyń Wiejskich „Drygalanki” w Drygałach, które ją zgłosiły:

Cztery lata temu zaczęła pokazywać nam, mieszkańcom gminy, że możemy mieć realny wpływ na zmianę najbliższego otoczenia, wystarczy mieć dobry pomysł i zebrać chętnych, by móc ubiegać się o dofinansowania. Wierząc w nas i mocno kibicując spowodowała, że utworzyliśmy pierwsze w gminie nasze Koło Gospodyń Wiejskich, a potem

powstało aż dziewięć – najwięcej w całym powiecie piskim. Każde jest aktywne i specjalizuje się w innej dziedzinie.

Przed utworzeniem koła żadna z nas nie była aktywna w życiu społecznym swojej miejscowości, część z uwagi na wiek, a pozostała część ze względu na przyzwyczajenie. Dzięki niej, wyszłyśmy z domów, okryłyśmy w sobie pasje, talenty, o których nawet nie wiedziałyśmy. Dzisiaj nasze koło specjalizuje się w wypiekach chleba, w kulinariach, robótkach ręcznych. Produkujemy, wytwarzamy, zarabiamy na tym, dalej inwestujemy w siebie. Mamy chór, śpiewamy, bierzemy udział w konkursach, przeglądach, mamy na koncie nawet ogólnopolskie sukcesy. Od czterech lat współtworzymy otoczenie, w którym mieszkamy.

Dzięki pokazaniu nam, jak wypełniać wnioski i je rozliczać, zrealizowałyśmy już kilkanaście projektów. Między innymi wybudowałyśmy piec do pieczenia chleba, mogłyśmy zakupić stroje ludowe, postawiłyśmy elementy małej architektury przy Sołeckim Centrum Kultury w Drygałach.

Jako kobiety z małej miejscowości wciąż się rozwijamy, niesamowicie wzrosło poczucie naszej wartości, czujemy się potrzebne. To pani Beata Sokołowska pokazała, że największą i najlepszą inwestycją jest inwestycja w człowieka, a my jesteśmy tego realnym przykładem.

Najważniejsze w tym wszystkim jest dla nas to, że zawsze jest z nami. Cokolwiek byśmy nie organizowały lub gdziekolwiek byśmy nie jechały, by reprezentować naszą gminę, pani burmistrz zawsze jest z nami. Dla nas to niezwykle motywujące. W podzięce za to zgłaszamy jej kandydaturę.

Magdalena Brążkiewicz – Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Lubominie oraz Sekretarz Stowarzyszenia Działaczy Pomocy Społecznej „Wszyscy Razem”.

Jest ekspertem w zakresie pomocy społecznej, jedną z założycielek stowarzyszenia działającego na rzecz rodzin, dzieci, młodzieży, osób dorosłych znajdujących się w niekorzystnej sytuacji życiowej. Stowarzyszenia broniącego godności i chroniącego prawa osób dotkniętych sytuacjami kryzysowymi, w tym ofiary przemocy w rodzinie. Ma naturę wojowniczki o dobro każdego człowieka, o dobro każdej pokrzywdzonej kobiety.

W 2002 r. ukończyła Wydział Pedagogiki i Wychowania Artystycznego, Specjalność: Edukacja Administracyjno-Menedżerska na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie oraz studia podyplomowe z zakresu: Terapii Zajęciowej, Organizacji Pomocy Społecznej, Pedagogiki Opiekuńczo-Wychowawczej z Pracą Socjalną i Administracji Publicznej.

Doświadczenie zawodowe zdobyła pełniąc funkcję wychowawcy, a następnie Dyrektora Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej „Mój Dom” w Ornecie, starszego instruktora terapii zajęciowej i p.o. Kierownika Powiatowego Środowiskowego Domu Samopomocy w Lidzbarku Warmińskim.

Od stycznia 2019 r. kieruje Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Lubominie i reprezentuje go na zewnątrz. Ukończyła szereg specjalistycznych szkoleń z zakresu pomocy społecznej.

Od 2019 r. pełni funkcję Zastępcy Przewodniczącego Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych i jest członkiem Zespołu Interdyscyplinarnego.

Znana w środowisku lokalnym i w regionie. Potrafi zjednywać sobie ludzi i aktywizować ich do działania. Preferuje dialog i kompromis jako metody rozwiązywania problemów i konfliktów. Zrealizowała szereg projektów skierowanych do podopiecznych ośrodka, w tym: 3 letni projekt dofinansowany w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Warmia i Mazury na lata 2014-2020 „Akademia Rodziny”. Celem projektu było podniesienie aktywności społecznej i poprawa sytuacji rodzinnej 60 osób z terenu Gminy Lubomino. W celu prawidłowego udzielenia pierwszej pomocy w ramach dotacji pozyskanej z Gminy Lubomino zakupiła defibrylator i przeszkoliła 20 mieszkańców. Otoczyła opieką i troską osoby starsze realizując projekt: „Korpus Wsparcia Seniorów”, w ramach którego seniorzy korzystali m.in. z teleopasek medycznych. Odpowiada za sprawną dystrybucję żywności dla potrzebujących mieszkańców przekazanej przez CARITAS. Corocznie prowadzi kampanię: „Biała Wstążka”, która ma na celu zatrzymanie przemocy wobec kobiet. W okresie pandemii COVID 19 pełniła funkcję koordynatora gminnego ds. organizacji transportu mieszkańców na szczepienia, odpowiadała za właściwą dystrybucję środków dezynfekcyjnych. W roku ubiegłym zorganizowała – w formie obozu sportowego pobyt – 27 osobowej grupy młodzieży narodowości Ukraińskiej na terenie gminy połączony z udzieleniem wsparcia psychologicznego. W chwili obecnej zabiega o utworzenie Grupy Wsparcia Kobiet Dotkniętych Przemocą.

Wprowadziła w życie społeczności lokalnej wiele Dobrych Praktyk niesienia szeroko rozumianej pomocy oraz integracji osób szczególnie narażonych na marginalizację i wykluczenie społeczne.

Jest odbiciem lustrzanym słów Św. Jana Pawła II: „Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”.

Taka jest ona – Nasza Magda – kandydatka do tytułu: „Kobieta Sukcesu Warmii

i Mazur 2023”. Swój sukces osiągnęła w małej wiejskiej gminie, niosąc pomoc wszystkim, którzy jej potrzebują.